Kevin Panhuyzen wist een derde plek te behalen in de World Series gravel in Schotland.
De Belg was niet alleen over die prestatie enthousiast. ‘’Het was een supermooie wedstrijd in Schotland. Wat mij betreft is dit hoe een gravelwedstrijd hoort te zijn. Vanaf het begin zat ik vrij goed voorin in de wedstrijd. Bergop lag het tempo niet super hoog, maar bergaf en op het vlakke werd er altijd verschrikkelijk hard gereden. Op de laatste echt zware klim van het parcours probeerde ik halverwege het tempo wat ophoog te trekken. Connor Swift ging er niet veel later over en pakte nog één renner mee. Samen met Cameron Mason reed kon ik in de afdaling enkele meters pakken op de rest van het groepje. Jammer genoeg viel zijn ketting eraf en zo bleef ik alleen over. Niet veel later kwamen er nog 2 andere renners aansluiten. Zo waren we met drie in de achtervolging. Connor had ondertussen zijn kompaan ook gelost en met ons drie konden we dat gat dichten. Het leek erop dat we met vier mannen naar de streep gingen rijden voor de overgebleven podiumplaatsen. Enkele kilometers later reden er twee renners van ons groepje lek. Toch bleven we goed samen werken en konden we onze voorsprong op de achterblijvers blijven uitbreiden. De laatste vijf kilometer gingen bergaf en toen was er nog sprake van een beetje een tactisch steekspel. In de sprint liet ik me een klein beetje verassen en zo werd ik dus derde. Mijn eerste podium in een World Series gravel!’’
Thom Bonder en Bas Peters reden mee in de BeMC. Bonder werd uiteindelijk dertiende. ‘’Ik had vooral zaterdag een goede dag, ik reed lang in een groep voor plek tien, maar de laatste klim was er teveel aan. Op de laatste dag had ik echt goede benen, maar achteraf ben ik misschien wel te hard van stapel gelopen. Op de laatste twee klimmen moest ik een aantal anderen laten gaan, maar de verschillen waren uiteindelijk klein, waardoor ik in het klassement stand wist te houden. Dit was één van mijn beste uitslagen in deze wedstrijd en ik denk dat ik daar tevreden mee moet zijn.’’
Bas Peters kende een wisselend slotweekend. ‘’Eerlijk gezegd was het lang geleden dat ik zo heb afgezien als zaterdag. Vandaag voelden de benen op de startklim goed aan en kon me goed van voren handhaven. Maar helaas reed er iemand in mijn derailleur toen we het bos indraaiden, waardoor de ketting klem kwam te zitten. Ik moest stoppen om hem los te maken. Vanuit de achterhoede ben ik toen op mijn eigen tempo steady naar de finish gereden. Het waren vier heel zware maar mooie dagen.’’
Tessa Neefjes werd tweede bij haar eerste wedstrijd van een reeks in de Verenigde Staten. Dit was de Rule of Three in Bentonville. Ze moest nog even wennen na de lange reis .’Ik had het gevoel dat ik mijn goede benen in Europa had laten liggen, maar kon toch nog tweede worden’’ zei ze.