Pechduivel koerst mee op WK Gravel in Limburg

Het was een groot doel voor de rijders van het team: het WK Gravel in Limburg. Maar door pech kwam er niet uit wat de mannen en vrouwen ervan verwacht hadden. Een zestiende plek voor Marjet Groen bleek uiteindelijk het sportieve hoogtepunt van een weekend waarin de wereldtop neerstreek in Limburg. We blikken terug met Groen, Kevin Panhuyzen, Lars van Ark en Tessa Neefjes.

Kevin Panhuyzen mocht met ambitie aan de start staan na een solide seizoen. Hij vertelt wat hij tegen kwam tussen Beek en Maastricht. ‘’Na een redelijk slechte eerste acht kilometer kon ik wel goed opschuiven in de eerste twee klimmen. Daarna kon ik me telkens redelijk goed vooraan handhaven.  Toen bij het ingaan van de derde ronde de koers helemaal explodeerde was ik net mee met de eerste grote groep.  Helaas kreeg ik op dat ogenblik ook te maken met een leegloper.  In elke bocht moest ik enkele meters laten en hierdoor verloor ik uiteindelijk de aansluiting.  Ik belandde in groep drie en kon in de volgende post van wiel wisselen.  In de jacht op groep drie raakte ik plots iets met mijn achterwiel. Toen stond ineens lek en tijdens het herstellen brak mijn ventiel af. Blij dat ik nog aan de finish geraakt ben, maar het mocht gewoon niet zijn, vrees ik.’’

Lars van Ark begon goed aan zijn WK. ‘’De start ging fantastisch! Ik was als 130ste gestart maar kon op de eerste rij de eerste strook opdraaien en daarna goed voorin blijven. In de afdaling met het slootje moest ik uitwijken in de chaos en kon ik maar net overeind blijven. Daarbij burpte de voorband, waardoor de insert tussen de band en de velg kwam… Na lang geklooi uiteindelijk verder gereden met de agegroup, maar zonder uitslag, blijkbaar ergens de chip verloren, geen idee hoe. Behoorlijke baaldag kortom.”

Zestiende plek bij vrouwen

Een dag eerder waren de vrouwen in actie gekomen. Marjet Groen vertelt: “’Bij de dames begon de koers vrij hectisch; de groep bleef lang bij elkaar en het was vechten voor elk plekje in het peloton. In de tweede ronde werd er in de heuvelzone veel aangevallen. Ik zat uiteindelijk net wat teveel van achteren gepositioneerd toen het brak. We probeerden nog terug te komen, maar kwamen er helaas niet. Op de finaleklim voelde ik me goed, trok door en was weg met nog één andere renster uit onze achtervolgende groep. Helaas werden we in Maastricht weer ingerekend. Ik ben de

sprint vroeg aangegaan en naar plek zestien gereden.’’

Voor Tessa Neefjes was haar WK toen al voorbij en dat was een flinke domper. ‘’ Helaas kreeg ik met twee doorntjes in mijn band af te rekenen wat uiteindelijk leidde tot een DNF. Ik had nog wel de kopstart van de dag…”