Op het EK Gravel in Oud-Heverlee (België) maakten Kevin Panhuyzen (tiende) en Tessa Neefjes (zesde) indruk met hun korte uitslagen in een absoluut topveld. Thom Bonder streed mee voor de podiumplekken in de Hondsrug Classic.
Panhuyzen was dit seizoen als sterk bezig op tal van terreinen en dus startte de Vlaming met ambities op het EK Gravel. ‘’Naar deze wedstrijd keek ik al een tijdje uit. Ik koos ervoor om bij de profs te starten en niet mij mijn leeftijdsgroep waarin ik vorig jaar wereldkampioen werd. Al ging de stress wel wat de hoogte in toen de startlijst online kwam, er stonden serieus wat toppers aan de start, dus het beloofde een zware wedstrijd te worden. Al vanaf de start voelde ik me redelijk goed. Naar mijn gevoel kon ik mijn positie voorin redelijk goed afdwingen en was ik altijd wel relatief goed mee als er een gaatje ontstond. In het Zoniënwoud bleven we plots maar met een groep van twaalf man over. Ik had niet echt door dat er ineens een schifting gebeurd was dus dat was een goed teken. Met deze groep gingen we ook de laatste twee kleine rondes in. Ik voelde me nog steeds relatief goed tot we de laatste keer de startklim opreden. Vrij snel liepen de benen vol en moest ik mijn groepje laten rijden. Gelukkig kon ik nog een mooi tempo ontwikkelen en kwam ik nog bij enkele andere gelosten van de kopgroep. Met vier sprinten we voor de zevende plaats maar ik moest vrede nemen met plek 10. Ik ben heel tevreden en ik kijk alvast uit naar het WK van volgende week!’’
Tessa Neefjes wist zesde te worden bij de vrouwen. Onderweg kreeg ze met wat fysieke problemen te maken. ‘’Ik had wat last van maagklachten, waardoor ik de voeding minder goed kon opnemen, anders had er misschien wel meer ingezeten. Maar ik mag niet ontevreden zijn tussen deze toppers.’’
Lars van Ark kende nog pittiger tegenslag. ‘’Ik zat in de kopgroep tegen het einde van de eerste ronden, tot een tak tussen de ketting sloeg en het einde verhaal was…’’
Thom Bonder verdedigde de teamkleuren in de Hondsrug Classic. ‘’Op een lange singletrack reed de latere winnaar Frits Biesterbos op kop met de ploeggenoten Teus Ruijter en Gerben Mos in zijn wiel, ik zat in vierde positie. Gerben hield het tempo niet bij en liet een mega gat vallen. Ik heb nog Zelf geprobeerd om het gat te dichten maar veel harder dan hard kun je niet gaan op dit rondje. Tim Smeenge ging niet meewerken omdat zijn ploegmaat Teus ervoor zat en de rest zat al aardig dood in mijn wiel. In de laatste ronde reed ik nog solo weg maar dat gat werd weer gedicht. In de sprint voor plek drie zat ik helaas vast en werd ik zesde. Ik ben wel tevreden over de benen.’’