Panhuyzen domineert Bike Adventure MTB in Polen

Kevin Panhuyzen zag de Bike Adventure MTB in Polen vooral als investering en training richting de belangrijke doelen die nog volgen, maar de Belg van het Giant-Liv Benelux Off-Road Team domineerde de rittenwedstrijd van start tot finish. Uiteindelijk was hij behalve winnaar van het eindklassement ook de nummer één in alle vier de etappes.

Het niveau van de andere deelnemers was een beetje een vraagteken voor Panhuyzen. “Mijn doel van deze trip was eerst en vooral een goede trainingsweek te maken, maar ik hoopte toch ook wel altijd mee te doen voor de prijzen. Tijdens de eerste etappe bleek al snel dat we er met drie bovenuit staken. Er probeerde nog eentje aan te haken die vooral bergaf koers leek te maken maar eens het echt bergop ging moest hij er wel af. Ik probeerde zelf een aantal keren te prikken maar geraakte nooit weg van mijn kompanen. Al vond ik wel dat als ze zelf op kop reden het tempo niet altijd even hoog lag. Tijdens de laatste lange klim trok ik vanaf de voet goed door maar toch bleven ze in mijn wiel hangen. Halverwege op het steile stuk namen ze over maar het tempo ging niet omhoog. De laatste 500m van de klim was heel technisch met veel wortels en stenen, iets wat ik heel graag doe. Hier ging ik vol aan en kon snel een klein gaatje slaan. Na een korte afdaling lag de finish waar ik met een voorsprong van twintig tellen arriveerde.”

Dag 2 bleek veel technischer te worden. “Opnieuw reden we snel met drie renners weg. Eentje daarvan woont hier een dorp verder en kende de trails als zijn broekzak en dat merkte ik snel. Halverwege was een heel technische single track waar ik toch wel wat tijd verloor. Ik wilde ook geen risico nemen. Op de volgende klim probeerde ik het gat te dichten en dit lukte ook net voor de top. Nu was het een kwestie van aan het wiel te blijven plakken. Gelukkig had ik het grootste deel van de tweede etappe wel verkend. In de laatste afdaling zat ik nog in het spoor en een zestal kilometer voor de meet prikte ik een eerste keer. Eentje moest eraf en de andere kon het gat toch terug dichte. Tot ik op de laatste klim nog een laatste keer ging. Het koste iets meer krachten als de dag ervoor, maar toch kon ik opnieuw met een twintigtal seconden voorsprong winnen.’’

Nog onder druk gezet

De voorlaatste dag kende een relatief rustige start. “We bleven lang in een groep rijden en de eerste noemenswaardige versnelling kwam er pas na enkele kilometers. Doordat de derde in de stand niet meer van start was gegaan, was het verschil met de rest direct vrij groot. Ik reed weg samen met de tweede in de stand en nog één renner die even probeerde aan te klampen. Dit duurde wel slechts tot de tweede klim. Samen met nummer twee draaide het wel goed rond. Zonder ons te overmatig in te spannen, reden we een mooie voorsprong bij elkaar. We wisten ook dat de laatste zes kilometer bergop ging. Op de laatste klim wou nummer twee niet meer overnemen. Halverwege plaatste ik een eerste versnelling en ik kreeg direct een klein gaatje. Helemaal breken deed hij wel niet en ik moest het tempo zelf ook hoog houden. Uiteindelijk hield ik negen seconden over aan de meet.”

Het klassement was nog altijd niet definitief beslist. Dat merkte Panhuyzen al snel. “De laatste dag begon helemaal anders. De nummer twee in de stand was erg gemotiveerd en legde vanaf de start een hoog tempo op. Ik kon mee maar het kostte wel krachten. Hierdoor waren we ook direct weg gereden van de grote groep. Na een vijftiental kilometer begonnen we aan de technische single tracks in de buurt waar hij woonde. Bergop bleef hij heel hard pushen en bergaf moest ik ook alle zijlen bij zetten. Het was duidelijk dat hij de 50’’ achterstand wou goedmaken. Ik kon gelukkig altijd net volgen. Halverwege merkte ik dat het tempo een beetje zakte,  ik nam dan ook snel over om op de technische stukken iets rustiger aan te kunnen doen. Niet veel later was er een heel steile klim. Hier kreeg ik een klein gaatje en toen ik dit door had, pushte ik nog iets harder. Ik had daar een twintigtal meter voorsprong. Dat was het signaal om door te trekken, na een technische afdaling zag ik dat hij iets korter was gekomen maar op de volgende klim ging ik opnieuw vol aan. Toen brak de veer helemaal. Het was wel nog 27 kilometer tot aan de finish dus bergop bleef ik wel altijd het maximale geven. Uiteindelijk pakte ik nog een mooie voorsprong en zo won ik 4 dagen op rij en het algemene klassement!’’”

Adne Koster legde in diezelfde periode beslag op een elfde plaats in Singen in een wedstrijd uit de World Gravel Series. Hij liet weten: "Er werd direct hoog tempo omhoog gereden op de eerste klim, waardoor er al snel uitdunning van het peloton ontstond. Na de eerste ronde van vijftig kilometer - een ronde die we twee keer moesten doen - zat ik nog bij de eerste groep van zestien. In de tweede ronde moest ik lossen op de tweede klim van het rondje. Ik kwam in een prima groepje terecht van vier renners en we reden voor plek negen. Op het einde werd ons groepje nog uit elkaar gereden op de laatste klim. Uiteindelijk kwam ik als elfde over de meet."