Koster elfde in Unbound, Panhuyzen vijfde in Aken

Adne Koster hoopte op een plek bij de eerste tien in Unbound, maar mocht met een elfde stek in deze steeds sterker bezette gravelwedstrijd ook tevreden zijn. Zijn teamgenoten reden in Aken, waar de UCI Gravel World Series 3 Rides op het programma stond. Kevin Panhuyzen werd er vijfde.

Panhuyzen was uiteraard blij met dit resultaat: "Al vanaf de start had ik een vrij goed gevoel. Het was wel moeilijk om positie te houden omdat het super nerveus van met de startsituatie. Toen ze een eerste keer doortrokken, zat ik een beetje ver maar ik kon daarna echt heel makkelijk iedereen voorbij en mee met de tien beste coureurs.

Helaas viel het op het keerpunt, waar het ook in dalende lijn ging, helemaal stil.

Er kwam redelijk wat volk terug en toen leek het meer op een wegkoers met al dat demarreren. In de tweede ronde lag het tempo op de beklimmingen veel lager. Maar ik durfde zelf de forcing ook niet te voeren met de warmte, bang om tegen de spreekwoordelijke muur te lopen. Helaas scheurde het nooit echt helemaal en zo gingen we met een achttal man de finale in. Ik probeerde nog iets over te houden voor het laatste gras klimmetje maar had niet meer de power in de benen die ik hoopte.

Uiteindelijk kwam ik als vijfde over de meet!'

Terug in competitie

Thom Bonder stond in Aken aan de start voor de eerste wedstrijd sinds zijn sleutelbeenbreuk. “Voor mij is er ook weer een begin gemaakt na de sleutelbeenbreuk. Ik zat de eerste 25 kilometer nog wel bij de eerste grote groep, alleen kreeg ik toen met een leegloper af te rekenen. Ik moest van de fiets  en een CO2 patroon gebruiken. Daardoor heb ik wel een beetje achter de feiten aangereden daarna. De vorm is er ook nog zeker niet, ik begon al aardig aan de kook te raken door met de eerste groep mee te gaan. Uiteindelijk ben ik 49e geworden. De kop is er weer vanaf in ieder geval!’’

Lars van Ark maakte de volgende balans op: “ Vandaag ging het redelijk, al voelde alles wat moeizamer dan de afgelopen weken. Gedurende de eerste veertig kilometer zat ik er goed bij, maar na een minder momentje raakte ik wat achterop. Het bleef wat moeizaam gaan, maar ik kon gelukkig wel steeds bij mijn groepje blijven. In de finale reden we voor plek 25, maar ik had niet echt de benen meer om wat te doen. Uiteindelijk werd het een redelijke 33e plaats. Nu goed herstellen en hopelijk iets frisser aan de start in Polen!”

Blijven rijden

Marjet Groen had niet haar beste dag. ‘’Ik zat  tijdens het eerste deel van de koers goed mee in de eerste groep, waar het tempo echt hoog lag. Ik had moeite met het opnemen van mijn voeding, was erg misselijk en had met buikpijn te kampen. Daardoor ging het kaarsje langzaam uit, maar ik ben wel blijven rijden.’’

Tessa Neefjes had er meer van verwacht: “Ik had aanvankelijk een totale off day, dat merkte ik direct tijdens het eerste rondje en ik kon - ik  denk door de warmte - ook niet eten. Maar gelukkig heb ik me kunnen herpakken en ben in het tweede rondje vanuit bijna laatste positie nog veel concurrenten kunnen inhalen. Uiteindelijk eindigde ik op plek veertien. “